Ik geniet zo van kleine dingen, maar dat betekent niet dat je niet ziek bent.
Luister hier naar een fragment
Stel je voor: je raakt in één klap je gemeenschap kwijt, mensen die je al je hele leven kent. Wat doet dat met je mentale gezondheid?
Danielle groeide op als Jehovah’s Getuige en kampte al langer met een depressie. Toen ze werd uitgesloten omdat ze niet langer kon voldoen aan de strenge eisen van de religie, mocht niemand binnen de gemeenschap meer met haar praten – zelfs haar eigen moeder niet. Deze gebeurtenis verergerde haar depressie en leidde uiteindelijk tot de diagnose PTSS (posttraumatische stressstoornis). Mede door de steun van mensen om haar heen, heeft ze haar weg uit deze donkere periode gevonden. Tegenwoordig ondersteunt ze gezinnen als ambulant begeleider en werkt ze met jongeren met moeilijk verstaanbaar gedrag (MVG), wat haar veel voldoening geeft. Ook zet ze zich in om mentale gezondheid bespreekbaar te maken als ambassadeur van Luister Eens. Danielle: ‘Veel mensen begrijpen niet dat je ook mentaal niet lekker in je vel kunt zitten.’
Het uitsluiten uit de gemeenschap betekende voor Danielle niet alleen het verlies van haar sociale netwerk, maar ook dat ze worstelde met een groot schuldgevoel. “Volgens de Jehovah’s Getuigen word je als uitgeslotene door God vernietigd, en laat je je hele familie in de steek,” vertelt ze. “Daar worstelde ik heel erg mee, en soms nog steeds.”
“Toen ik nog deel uitmaakte van wat ik zelf ‘een sekte’ noem, kende ik maar weinig van de wereld buiten de gemeenschap.”
Toen Danielle nog deel uitmaakte van wat ze zelf ‘een sekte’ noemt, nam ze maar weinig deel aan de wereld buiten de gemeenschap. “Als Jehovah’s Getuige ben je vooral bezig met de Bijbel. Je hebt drie keer per week vergaderingen, wekelijks Bijbelstudie met je gezin en je moet actief prediken. Je leeft voor het leven dat hierna komt, niet voor het leven nu.”. Na haar uitsluiting realiseerde Danielle zich pas hoeveel ze had gemist. “Kunst, cultuur, politiek… het was allemaal totaal vreemd voor mij. Zelfs simpele sociale gewoontes, zoals dat je op een verjaardag iedereen feliciteert, niet alleen de jarige, waren nieuw voor mij. Na mijn uitsluiting moest ik mijn hele netwerk en wereldbeeld opnieuw opbouwen. Dat kostte ontzettend veel energie.”
De emotionele last werd uiteindelijk zo groot dat Danielle hulp moest zoeken. Ze verbleef een tijdje in een kliniek, waar ze werd behandeld voor haar depressie en PTSS. Ze is altijd open geweest over haar mentale gezondheid. “Toen ik net uit de kliniek kwam, voelde ik het als mijn missie om mijn ervaringen te delen. Wat ik heb meegemaakt, heeft me uiteindelijk sterker gemaakt, maar er rust nog steeds een hoop taboe in de maatschappij. Veel mensen begrijpen niet dat je je ook mentaal niet goed kunt voelen.”
“Iemand zei eens: ‘Je kunt toch ook aan leuke dingen denken?’ Was het maar zo simpel.”
Zo herinnert ze zich hoe mensen soms met goedbedoelde maar kwetsende opmerkingen kwamen. “Iemand zei eens: ‘Je kunt toch ook aan leuke dingen denken?’ Was het maar zo simpel. Of een vriendin die tegen me zei: ‘Ik ben blij dat ik wél positief ingesteld ben.’ Dat soort dingen kunnen echt pijn doen, vooral omdat ik juist heel erg geniet van kleine dingen in het leven. Maar dat betekent niet dat je niet ziek kunt zijn.”
Gelukkig vond Danielle ook steun bij vrienden, familie en vooral haar kinderen. “Daar had ik veel geluk mee. En mijn huidige vriend heeft me enorm gesteund; hij vindt me goed zoals ik ben. Ik geniet nu met volle teugen van het leven. We willen volgend jaar trouwen en daarna misschien een woonboerderij kopen in Drenthe of Groningen. Ik wil er paarden opvangen en een moestuin beginnen. Maar ik wil ook iets blijven betekenen voor anderen. Ik zie mezelf als succesvrouw. Dat wil niet zeggen dat ik nooit meer zal struggelen met mijn mentale gezondheid, maar omdat ik nu ben waar ik wil zijn. En dat is mede doordat ik me destijds gesteund voelde door de mensen om me heen.’
“Als iemand je zijn verhaal vertelt, hoef je het niet op te lossen. Laat het er gewoon zijn en accepteer dat iemand zich slecht voelt.”
Hoe kun je iemand met een depressie het beste helpen? Volgens Danielle gaat het vooral om luisteren zonder oordeel. “Als iemand je zijn verhaal vertelt, hoef je het niet op te lossen. Laat het er gewoon zijn en accepteer dat iemand zich slecht voelt. Natuurlijk begrijp ik dat mensen willen helpen, want ik wil zelf ook altijd alles oplossen. Maar dat hoeft niet. Luisteren is het belangrijkste. Accepteren, en vooral niet oordelen.”
